Eindelijk was het zondag 11 september en konden we in de loop van de middag naar Soest vertrekken om F. te halen. Spannend natuurlijk - internet contact is 1 ding maar hoe zou het in het echt zijn!
Om stipt 15 uur kwamen we aan bij de herberg waar we constateerden dat we ondanks onze stiptheid voorbij gestreefd waren door alle andere ongeduldige gastgezinnen die ook hun nieuwe aanwinst op kwamen halen. Tussen de massa AFSers ontdekten we onze aanwinst al snel - en ze is echt nog geen 1.55 m... wat zal ze zich klein gaan voelen tussen al die lange Groningers! De eerste knuffels worden uitgewisseld en het ijs is gelukkig snel gebroken. Onze buren hebben inmiddels ook hun Thaise gastdochter gevonden en samen luitseren we nog even naar een welkomst praatje voor we naar huis mogen.
Tijdens de lange rit naar huis konden we vast mooi wat aan elkaar wennen terwijl F meteen in indruk kreeg van het landschap en liet merken dat de uitspraak van "koe, paard en schaap"alvast geen problemen opleverde. Ze heeft in Indonesie al duidelijk haar best gedaan om wat Nederlands te leren en haar Engels is prima zodat we in ieder geval de eerste dingen kunnen uitleggen.
Thuis doen we een korte toer door het huis en gaan we gauw eten. F. is moe want uiteindelijk is ze pas vrijdag in NL aangekomen met een fikse jetlag en heeft ze ook op kamp niet echt veel geslapen. We nemen het lijstje met praktische zaken die we zouden moeten bespreken volgens het AFS handboek wel later in de week door.
Maandag is meteen de eerste schooldag - heel spannend maar misschien ook wel goed dat er geen tijd is om hier extra zenuwachtig over te worden. F. wordt opgevangen door haar begeleider en wordt rondgeleid door de schoolgebouwen. De begeleider heeft alle leraren en leerlingen in de klas een mail gestuurd over haar komst dus als ze om 11 uur naar haar eerste les mag, is iedereen daar ook op voorbereid. Dat maakt de binnenkomst makkelijker.
De klas verwelkomt haar zonder problemen - ze wordt geholpen, de gang van zaken goed uitgelegd en F. wordt meteen opgenomen in groepjes die samen opdrachten moeten doen. Natuurlijk staan wat stoere knulletjes klaar om haar de eerste basis scheldwoorden te leren.... ;-))
En inmiddels zijn we ruim een week verder!
Gastzus S. is wel blij dat ze nu weer haar eigen gang kan gaan - de 1e dagen heeft ze F. braaf op sleeptouw genomen, maar we hebben duidelijk aangegeven dat F. haar zus is en dat ze dus niet de verplichting heeft om F, bij al haar afspraken te betrekken. De eerste dagen wachtten ze op elkaar om naar huis te gaan, maar de roosters zijn erg afwijkend en S, plant haar middagen graag vol met koffieleutafspraken. F. weet inmiddels zelf de weg door de stad naar het station en begint langzaam haar eigen contacten op te bouwen.
Thuis proberen we zo veel mogelijk Nederlands te praten - en te herhalen. Engels blijft handig als back up. We merken dat ze steeds meer gaat begrijpen maar mag nog in het Engels antwoorden deze week. Het is ook allemaal wel heel veel verandering natuurlijk. Af en toe bedenken we wel even dat ze 2 weken geleden nog braaf bij moeder aan de nasi zat in Bogor en dat er in korte tijd heel veel op haar af komt.
Gisteravond hebben de meiden gezellig tijdens het eten eens even alle knappe jongens op school besproken en geconcludeerd dat er in de 5e klas toch veel meer zaten dan in de 4e waar zij in zitten... Verder heeft F. zich mooi met ons op Expeditie Robinson gestort en uiteraard weet ze dat ze voor de Nederlanders moet zijn en dat Belgen alleen maar met complotten werken. In het dorp roept ze braaf Hoi of Moi tegen iedereen die we tegenkomen (zoals het hoort bij ons in t dorp) en op brood is hageslag favoriet. Kortom, we beginnen goed aan elkaar te wennen en ze lijkt al veel langer bij ons te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten